Despois da pandemia, a escola do ben común. Unha mirada sociocomunitaria

Resumo

Pasada a fase inicial do impacto da pandemia, observamos entre o alumnado un incremento relevante de malestares como fatiga emocional, ansiedade, estrés, procesos de dó, depresión, autolesións e condutas de risco autolítico. Talvez os tempos demandan reinventar unha nova escola máis humanizada, que actúe na prevención do sufrimento, a superación do medo co amor e poña no eixo vertebrador do currículo o ben común, o benestar do alumnado e da comunidade educativa para reinventar una sociedade máis saudable e sostible.

Pasada la fase inicial del impacto de la pandemia, observamos entre el alumnado un incremento relevante de malestares como la fatiga emocional, ansiedad, estrés, procesos de duelo, depresión, autolesiones y conductas de riesgo autolítico. Tal vez los tiempos pidan reinventar una nueva escuela más humanizada, que actúe en la prevención del sufrimiento, la superación del miedo con el amor, y ponga como eje vertebrador del currículo el bien común, el bienestar del alumnado y la comunidad educativa, para reinventar una sociedad más saludable y sostenible.

After the initial phase of the pandemic impact, we observed a relevant increase of discomforts among students such as emotional fatigue, anxiety, stress, pain processes, depression, self-harm and self-harm risk behaviors. Perhaps the times ask to reinvent a new more humanized school, which acts in the prevention of suffering, overcoming fear with love, and puts the common good, the well-being of the students and the educational community as the backbone of the curriculum, to reinvent a healthier and more sustainable society.

Palabras Clave

Texto

Este artigo só está dispoñible para ser descargado nos seguintes formatos:

Banners

Compartir